poniedziałek, 19 maja 2008

Mózg ludzki a płeć

Fragment książki Andrzeja Babkiewicza
"Małżeństwo w dawnych Indiach"


Mózg człowieka składa się z dwóch półkul: lewej i prawej. Upraszczając całą sprawę można stwierdzić, że pierwsza odpowiedzialna jest za liczbę, kolejność, analizę. Podchodzenie do sprawy z chłodną głową oznacza działanie lewej półkuli. To dzięki niej tworzymy racjonalne plany i sukcesywnie dążymy do ich wypełniania, jesteśmy w stanie działać w chłodny, filozoficzny sposób. Druga półkula odpowiada za kolory, estetykę, emocje i uczucia. Sprawia, że wpadamy w euforię lub załamanie nerwowe. Dzięki niej rozumiemy potrzeby i odczucia innych, kierujemy się intuicją.

Współczesna nauka odkryła, że te półkule działają zupełnie inaczej u obu płci. Powoduje to znaczne różnice w podejściu do świata oraz określa różne mocne i słabe strony charakteru.

Dla dalszych rozważań istotne będzie poznanie definicji inteligencji według Wed, które wyróżniają jej trzy kategorie:

  1. zdolność zapamiętywania i odtwarzania z pamięci faktów, liczb czy zdarzeń;
  2. mądrość czy wiedza, dzięki niej jesteśmy w stanie użyć zdobyte informacje i we właściwy sposób je analizować;
  3. umiejętność rozróżniania między dobrem i złem.
Trzeci rodzaj inteligencji, uważany za najważniejszy, dzieli się na następujące dwie kategorie:

  • rozróżnianie w sferze materialnej: co jest lepsze dla mego rozwoju ekonomicznego, kto jest moim wrogiem, a kto przyjacielem, itp.
  • rozróżnianie, co jest duchem a co materią; jakie działania są korzystne z duchowego punktu widzenia, a jakie niekorzystne.

Teraz wróćmy do naszych półkul i ich działania.

Otóż dla męskiego mózgu naturalnym jest, że pracuje tylko jedną połową. Nigdy obie półkule nie działają jednocześnie. Dzięki temu, gdy funkcjonuje lewa półkula, mężczyzna może myśleć analitycznie, chłodno, bez emocji, dostrzegać co jest dobre a co złe i w jednej chwili podjąć decyzję kierując się we właściwą stronę. Gdy zaś zaczyna działać prawa półkula staje się zupełnie bezradny i sentymentalny. Nie analizuje, nie myśli racjonalnie. Potrafi całkowicie się zapomnieć i poświęcić dla rodziny, kraju, narodu czy ludzkości działając zupełnie bez głowy.

W przypadku kobiecego mózgu nie ma chwili, żeby któraś z półkul nie funkcjonowała. Działają zawsze obie. Dzięki temu kobiety mogą analizować całą sytuację oraz rozumieć odczucia i emocje innych. Daje to im wielką siłę i zaradność w działaniach społecznych, np. wiedzą dokładnie jak ustawić stół na przyjęcie, rozłożyć zastawę, by wyglądała estetycznie i w odpowiednich odległościach, a jednocześnie biorą pod uwagę, kogo z kim posadzić, kto kogo lubi, czyli pamiętają o całej sferze uczuć. W takich sytuacjach najczęściej mężczyzna jest całkiem bezradny. Jeśli dostaje pod opiekę dziecko, wszystko jest dobrze dopóki ono się uśmiecha, gdy zacznie płakać, mężczyzna oznajmia: „O, twoje dziecko płacze” i wręcza je żonie — prawa półkula wszczyna panikę, że dziecko jest nieszczęśliwe, ale lewa nie podpowiada żadnego rozwiązania. Kiedy zaś funkcjonuje lewa, mężczyzna nie potrafi odnieść się do uczuć i zrozumieć, jakie dziecko ma potrzeby, czego chce, gdy grymasi i płacze. Z tego powodu kobiety znacznie przewyższają mężczyzn na polu domowym oraz w relacjach społecznych. Jednak działanie ich mózgu oznacza inne słabości. Ciężko im podjąć decyzję z chłodną głową, analitycznie. Zawsze działa druga półkula, uczuciowa, podpowiadająca: „Spójrz, nie możesz zrobić mu przykrości, będzie się czuł zawiedziony”.

Z tego powodu pisma święte Indii opisują czasem kobietę jako mniej inteligentną od mężczyzny. Nie odnosi się to do różnic w możliwości pamiętania informacji ani różnic w posiadaniu mądrości czy nawet umiejętności rozróżniania. Na tych polach kobiety dorównują, a często przewyższają mężczyzn. W innych miejscach Wedy oznajmiają, że kobieta jest lepszą połową mężczyzny i jego inteligencją, gdyż z materialnego punktu widzenia zna często lepiej stan rzeczy niż on. Mniejsza inteligencja nie odnosi się również do niemożności odróżnienia ducha od materii, lecz do problemu z podjęciem stanowczej decyzji. Kobieta jest zbyt delikatna, by kogoś urazić i zawsze bierze pod uwagę czyjeś uczucia. Męski mózg potrafi w jednej chwili określić: „To jest ścieżka duchowa, a to iluzja” i zwrócić się we właściwym kierunku, kobiecy zaś myśli: „To jest dobre, a to jest złe, powinnam więc zrobić tak, ale...” Dlatego Wedy radzą, by kobieta zawsze znajdowała się pod opieką mężczyzny, który ma pomagać jej podejmować właściwe działanie, wytyczać plan i jasno określać zasady. Żona natomiast pomaga mężowi, gdy jego lewa półkula przestaje funkcjonować. W takich sytuacjach mężczyzna jest bezradny, miotany siłą swych zmysłów i uczuć zaczyna robić głupoty. Kobieta, dzięki działaniu prawej półkuli, może go zrozumieć, a jednocześnie dzięki działaniu lewej może pomóc mu przenieść się na obszar półkuli analitycznej i racjonalnej.

Największym minusem w funkcjonowaniu męskiego mózgu jest popadanie w skrajności. Wielka determinacja i wyrzeczenie może natychmiast przemienić się w całkowity sentymentalizm i działanie bez przewidywania jego skutków. Mężczyzna jest bardzo słaby w sferze zadowalania zmysłów, a silny na polu wyrzeczeń i filozofii. Natomiast kobieta idealnie sprawdza się w funkcjach społecznych, lecz trudniej jej podejmować stanowcze decyzje i zdecydowane działanie, szczególnie gdy oznacza zerwanie z przywiązaniami.

Znając obie natury i pomagając sobie nawzajem można stworzyć wspaniały związek. W następnych rozdziałach opiszemy więcej takich różnic, które pomaga nam lepiej się zrozumieć.

Brak komentarzy: