Istnieją różnego rodzaju ateiści, którzy nie wierzą w stwórcę, ale przyczyną tego jest ich ubogi zasób wiedzy.
Wszystkie wszechświaty z niezliczoną ilością gwiazd i planet kontrolowane są przez inteligencję Osoby Boga podobnie jak współczesne statki kosmiczne kontrolowane są przez ludzi z Ziemi.
W literaturze wedyjskiej jest powiedziane, że Absolutna Prawda, Osoba Boga, jest przywódcą wszystkich żywych istot. Poczynając od pierwszej stworzonej żywej istoty, kończąc zaś na najmniejszej mrówce, wszystkie są indywidualnymi żywymi istotami. Nawet ponad Brahmą istnieją inne żywe istoty obdarzone indywidualnymi możliwościami, i Osoba Boga jest podobną żywą istotą. Jest On indywidualnością, tak jak inne żywe istoty. Ale Najwyższy Pan, czyli najwyższa żywa istota, ma największą inteligencję i posiada On nadzwyczajne niepojęte energie różnego rodzaju. I jeśli ludzki mózg może wyprodukować statek kosmiczny, to można sobie bez trudu wyobrazić, jak wspaniałe, daleko wyższe rzeczy mogą produkować umysły wyższe od ludzkiego. Rozsądna osoba łatwo przyjmie ten argument, ale istnieją uparci ateiści, którzy się nigdy z tym nie zgodzą.
Ateista jest zwany demonem i jest to faktem, że nawet osoba posiadająca dobrych rodziców może przemienić się w demona na skutek złego towarzystwa. Narodziny nie zawsze są kryterium dobroci; dopóki nie otrzyma się wyszkolenia w kulturze dobrego towarzystwa, nie można zostać dobrym.
Każdy, kto stawia Pana i półbogów na tym samym poziomie, jest zwany pasandi, czyli ateistą.
Bezbożni ateiści nie wierzą w egzystencję Boga, i wskutek tego ścieżki ich filozofii pełne są sprzeczności. Ateistyczne filozofie nigdy nie zgadzają się pomiędzy sobą. Różne gatunki życia są dowodem na różne mieszaniny sił materialnej natury.
Istnieje klasa łotrów znana z Bhagavad-gity jako veda-vadi, czyli tzw. ściśli zwolennicy Ved Nie wierzą oni w inkarnacje Pana. Kult różnych form lub inkarnacji Pana opisują jako antropomorfizm. W ocenie Śrimad-Bhagavatam ludzie ci są łotrami, a w Bhagavad-gicie (7.15) nazywani są nie tylko łotrami, ale także głupcami i najniższymi spośród ludzi.
Demony i osoby ateistyczne mogą obrażać Najwyższą Osobę Boga, ale zapominają, że same podlegają prawom narodzin i śmierci. Wydaje im się, że gdy będą oczerniać Najwyższego Pana i buntować się przeciw surowym prawom Jego materialnej natury, wówczas wyrwą się ze szponów narodzin i śmierci. W Bhagavad-gicie jest powiedziane, że powrócić do domu, do Boga, możemy jedynie wtedy gdy zrozumiemy Jego transcendentalną naturę. Ale demony i osoby ateistyczne nie próbują zrozumieć natury Najwyższego Pana, i dlatego pozostają w matni narodzin i śmierci.
Andha-tamisra polega na myśleniu, że śmierć jest ostatecznym końcem.
Ateiści na ogół utożsamiają się ze swymi ciałami i myślą, że wszystko kończy się wraz z końcem ciała. Dlatego próbują – tak dalece jak jest to możliwe – cieszyć się życiem materialnym, dopóki istnieje to ciało. Ich teoria głosi: "Używaj życia póki czas. Nie przejmuj się, że popełniasz tzw. grzechy wszelkiego rodzaju. Jedz wystawnie. Żebraj, pożyczaj i kradnij, a jeśli myślisz, że kradnąc i pożyczając uwikłasz się w grzeszne działania, za które będziesz musiał zapłacić, to porzuć tę błędną koncepcję, gdyż wszystko kończy się wraz ze śmiercią. Nikt nie jest odpowiedzialny za to, co robi w swoim życiu." Taka ateistyczna koncepcja życia zabija ludzką cywilizację, ponieważ nie niesie w sobie żadnej wiedzy o wiecznym życiu.
Ignorancja andha-tamisra jest spowodowana przez tamas, czyli przez stan całkowitego braku wiedzy o duszy. Również świat materialny jest na ogół nazywany tamas, gdyż 99 procent zamieszkujących go żywych istot nie jest świadoma swojej duchowej natury. Prawie każda sądzi, że jest ciałem, i nikt nie ma żadnych informacji o duszy. Zwodzeni przez taką błędną koncepcję, zawsze myślimy. "To jest moje ciało i wszystko, co jest z nim związane, należy do mnie." Dla takich zwiedzionych żywych istot podstawą materialnej egzystencji jest życie seksualne. W rzeczywistości, uwarunkowanymi duszami żyjącymi w ignorancji tego materialnego świata kieruje jedynie życie seksualne. I gdy tylko nadarza im się okazja spróbowania takiego życia, przywiązują, się do tzw. domu, kraju rodzinnego, dzieci, dobrobytu i bogactwa A kiedy te przywiązania wzrastają, powiększa się również moha, czyli złudzenie cielesnej koncepcji życia. Wskutek tego rozszerza się także pogląd, że "Jestem tym ciałem i wszystko co należy do niego jest moje." A gdy pod wpływem moha znajduje się cały świat, wówczas powstają sekciarskie społeczeństwa, rodziny i narodowości, które walczą ze sobą. Maha-moha oznacza szaleństwo za materialną przyjemnością. Każdy, szczególnie w tym wieku Kali, jest ogarnięty szaleństwem gromadzenia rzeczy potrzebnych do odczuwania materialnej przyjemności.
